Πολλοί από εμάς, μέχρι σήμερα δεν έχουμε συνειδητοποιήσει το μέγεθος της εμπιστοσύνης που έχουμε δείξει στην τεχνολογία. Φυσικά, αυτό δεν έχει γίνει χωρίς λόγο, αφού την έχει κερδίσει επάξια. Η χρήση της τεχνολογίας κάνει την καθημερινότητά μας γρήγορη, αποδοτική, αξιόπιστη, και τα πάντα δουλεύουν σαν κάποιο μαγικό τρικ.
Όμως, η τυφλή εμπιστοσύνη που δείχνουμε στην τεχνολογία δεν είναι πάντα καλή. Είμαστε πρόθυμοι να «παραδώσουμε» όλα τα προσωπικά μας δεδομένα σε κάθε εταιρεία που παρέχει προϊόντα τεχνολογίας. Η ικανότητα μιας εταιρείας να μας παρέχει μια τεχνολογική υπηρεσία, ξεπερνάει κάθε φόβο μας, ανεξάρτητα πως διαχειρίζεται τα στοιχεία μας.
Με άλλα λόγια, είμαστε έτοιμοι να εμπιστευτούμε κάθε τι τεχνολογικό που χρησιμοποιούμε, αρκεί να το κάνει γρήγορα, καλά και φθηνά. Τι γίνεται όμως όταν η τεχνολογία μπει σε κομμάτια της καθημερινότητάς μας, τα οποία δεν έχουν σχέση μόνο με την ψηφιακή επικοινωνία μας και τις online παραγγελίες που κάνουμε, αλλά με την ίδια μας την ζωή; Θα την εμπιστευόμασταν τότε; Με μεγάλες εταιρείες σαν την Tesla, και Google, να ετοιμάζουν τα δικά τους αυτόνομα οχήματα, η παραμικρή βλάβη ή κάποιο software bug θα μπορούσε να έχει πολύ οδυνηρά αποτελέσματα για εμάς και του γύρω μας.
Σήμερα μόνο το 26% των καταναλωτών θα αγόραζαν ένα αυτόνομο όχημα, με τον κύριο παράγοντα για την απόφασή τους να είναι η εμπιστοσύνη σε αυτό. Οι πλειοψηφία των ανθρώπων δεν πιστεύει ότι ένα αυτόνομο όχημα μπορεί να τους προφυλάξει από κάθε κίνδυνο, παρόλο που γνωρίζουν ότι η πλειοψηφία των ατυχημάτων προκαλούνται από ανθρώπινο λάθος.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση, η εμπιστοσύνη έχει να κάνει περισσότερο με το ένστικτο παρά με την λογική. Για παράδειγμα, άνθρωποι που έχουν δοκιμάσει αυτόνομα οχήματα, έχουν φοβηθεί με το μικρό όριο που αφήνουν από τα παρκαρισμένα οχήματα. Το γεγονός ότι τα αυτόνομα οχήματα είναι μηχανές μεγαλύτερης ακρίβειας από τον άνθρωπο, ειρωνικά μας κάνει να τα φοβόμαστε περισσότερο.
Έρευνα: Ασφαλέστερα τα αυτόνομα οχήματα, πίστη σε τιμόνι και πεντάλ
Επιπλέον, σε μια υποθετική περίπτωση που το αυτόνομο όχημα έπρεπε να επιλέξει μεταξύ την ασφάλεια των πεζών ή των επιβατών, ο καταναλωτής θα αρνούνταν να σκεφτεί κάποιο πιθανό αποτέλεσμα. Θα έλεγε ότι εφόσον μια τέτοια περίπτωση υπάρχει σαν πιθανότητα, τότε η τεχνολογία δεν θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί μέχρι να γίνει τέλεια. Αλλά μια τέτοια τελειότητα, ίσως να μην μπορεί ποτέ να υπάρξει.
Για να μας πείσουν οι προγραμματιστές για την ασφάλεια των αυτόνομων οχημάτων, θα πρέπει να φτάσουν ένα κοινά αποδεκτό όριο εμπιστοσύνης, το οποίο θα είναι μεγαλύτερο από την εμπιστοσύνη που δείχνουμε σήμερα στους ανθρώπους και τις τεχνολογικές εταιρείες. Η ερώτηση όμως είναι, ποια εταιρεία είναι ικανή να καταφέρει να κερδίσει την εμπιστοσύνη των καταναλωτών και των ζωών τους.
Κάθε αρνητική επικεφαλίδα στις εφημερίδες, θα δημιουργήσει όλο και μεγαλύτερο έλλειμα στην εμπιστοσύνη του κοινού προς τα αυτόνομα οχήματα. Κάτι τέτοιο, θα είχε ιδιαίτερα αρνητικές επιπτώσεις, αφού θα καθυστερούσε την ευρεία εξάπλωση των αυτόνομων οχημάτων.
Ίσως ο πιο έξυπνος τρόπος θα ήταν, οι εταιρείες να συνεργαστούν με τις κυβερνήσεις. Ναι, μερικές φορές οι κυβερνήσεις κινούνται αργά και νωχελικά επειδή είναι αναποτελεσματικές, αλλά συχνά ο ρυθμός που κινείται αντανακλά την σοβαρότητα των καθηκόντων που τους έχουν ανατεθεί, κάνοντας κάθε βήμα με σύνεση. Τέλος, η χάραξη πολιτικών από μια σοβαρή κυβέρνηση μπορεί να είναι καταλυτικός παράγοντας στην εξέλιξη, ακόμη και όταν η κοινωνία δεν νιώθει έτοιμη για την αλλαγή.
